دست در دست دوست

غروب حیرت انگیزی است .  اسمان حالت دیگری دارد. پرندگان هر کدام راهی لانه خود شدن. روشنایی روز کم کم درحال بی رمق شدن است . شب شگفتی است .  حس دیگری دارم.  سوار بر اسب به سمت حرم  سیدالشهدا علیه اسلام پیش می روم تاریکی.. تنهایی.. سکوت ..    نسیم خنکی در حال وزیدن است. حال دیگری دارم .  گویا کسی مرا به خود می خواند . مگر چه اتفاق مهمی پیش روست ؟ صدای باد، همدم من دران فضای تاریک است .  اما من، ارام وبی صدا  در دل ذکر می گویم . الله اکبر...   الله اکبر ...   الحمد لله، الحمدلله...  سبحان الله ، سبحان الله ...  از فاصله ی  نه چندان دور ،صدایی توجه مرا به خود جلب میکند، گوش خود را به باد می سپارم . گویی صدای پای کسی است ؛ارام ارام نزدیک میشود . دیگر فاصله نمانده است،چهره اش را به خوبی می بینم .  مردی شگفت ، بلند بالا ، خوش سیما و دوست داشتنی، مانده ام چه بگویم ، واژه ها تاب عظمت اورا ندارد. سلام می کند ومرا به نام صدا میزند ومی پرسد : دراین شب جمعه  به کجامی روی، ای شیخ حسن علی؟  خدایا او کیست ؟ نام مرا از کجا می داند؟  میگویم :برای زیارت به حرم اقا  ومولایم امام  حسین علیه السلام میروم . در کنار یک دیگر به سمت  حرم  حرکت میکنیم . حالم دگر گون است .  سخنانی کوتاه بین من واو رد وبدل می شود . چقدر دوست دارم این گفت وگو ادامه پیدا کند سوالات چند از ان بزرگوار  می پرسم. با کمال حیرت ، سوالات را یک به یک  وبه اسانی هر چه  تمام تر پاسخ می دهد. با مهربانی به من می فر ماید : هنگامی که به منزل بازگشتی فلان کتاب رت باز کن ،  فلان صفحه و فلان سطر را بخوان. ناگهان به خود می ایم وباخود می گویم ،شاید این شخص که در کنارم است وچنین مطلع واگاه است ، مولای عزیزم امام زمان عجل الله فرجه باشد برای اینکه واقعیت برایم معلوم شود می پرسم : ایا من می توانم امام زمان عج راببینم ؟ در این هنگام دشتش را در دستم میگزارد واین جمله ی به یاد ماندنی رابر زبان می اورد: چگونه امام زمان عج را نمی توان دید  در حال ایکه د ست او در دست  توست ؟ دراین هنگام از شدت شوق بی هوش می شوم. وقتی به هوش می ایم باحیرت وشگفتی به اطراف می نگرم تا شاید روی زیبای اورا دوباره ببینم .افسوس که او رفته . باران اشک امانم نمی دهد. لحظه ای چهره ی زیبای اورافراموش نمی کنم................اینک من مانده ام وحسرت دیدار دوباره ی او..... درد ودل هایم با خدا...